Presentaties, verslagen, artikels, enzovoort

De laatste week bij NASA! (Oke, als je de maandag volgende week niet mee telt.) Het einde komt nu wel heel dichtbij.

Donderdag is dus mijn eindpresentatie, om 13:30. (Dat is 22:30 Nederlandse tijd. En nee, ik ben niet van plan een videoconference op te zetten. Helaas.) Toen ik vorige week door het gebouw liep, vond ik opeens een flyer met een bekende naam er op: mijn naam! Het halve gebouw hing er vol mee. En in de dagen die volgden, kreeg ik constant mailtjes via verschillende interna NASA mailinglijsten, waarvan ik vaak niet eens wist dat ze bestonden, met uitnodigingen voor mijn presentatie, verzonden door mijn mentors en supervisors. En dan bedacht ik me vervolgens ook nog dat ik als nieuwe en gevaarlijke buitenlander tot relatief weinig mailinglists toegang heb. Oftewel, waarschijnlijk weet het hele gebouw, en ook aardig wat mensen er buiten, van mijn presentatie af. Dat zal spannend worden. Maar met wat extra oefening moet dat geen probleem zijn.

En dan is er natuurlijk ook nog het eindverslag dat geschreven moet worden, voor komende maandag. Ik vroeg nog of er een limiet was voor het aantal pagina's. "Minimaal 2 pagina's," zei Yvonne, de assistent van mijn supervisor. "Geen maximum limiet?" vroeg ik nog. Maar nee, die was er niet. Hmm, zij kent volgens mij nog niet mijn incidentele gewoonte om extreem lange verhalen te schrijven. Ach, ik zal mijn best doen om het kort te houden. Ik wil de mensen bij NASA immers niet al te lang van hun extreem nuttige werk afhouden....

En afgelopen vrijdag vertelde mijn projectgroep me tussendoor ook nog even dat ze een wetenschappelijk artikel voor een conference hadden ingediend, met de resultaten van ons project tot nu toe. En ik stond genoteerd als co-auteur. (Oke, wel onderaan in de lijst van vier auteurs, maar toch...) Gaaf! Tot ik het artikel zag. Ze hadden mijn naam verkeerd gespeld. Te flauw. Dus als binnenkort een of andere wetenschapper genaamd "Hildo Bijli" een Nobelprijs wint, dan ben ik dat. Just so you know.

En tussendoor ben ik ook nog even aan het plannen wat ik ga doen in de twee weken die ik nog heb nadat ik bij NASA klaar ben. Maar dat blijkt toch best lastig te zijn, vooral met vervoer. Want ja, even naar Los Angeles fietsen gaat niet zo makkelijk. Als ik al een fiets heb tenminste, want mijn prachtige NASA leenfiets moet ik waarschijnlijk ook inleveren als ik bij NASA klaar ben. Niet dat dat zo'n probleem is, want inmiddels valt hij toch al bijna uit elkaar. De fietsen zijn er niet op ontworpen dat er ook daadwerkelijk veel op gefietst wordt, denk ik.

Ach, gelukkig ben ik aardig op weg om een oplossing te vinden. Gewoon mijn charmes gebruiken op de enkele zeldzame meisjes die hier rondlopen. (Ja, als je me dat een maand terug als oplossing aangeboden had, had ik je hard uitgelachen, maar verbazingwekkend genoeg werkt het ook nog. Zo blijkt maar weer, Amerikanen hebben een vreemde smaak.) Zo heeft Justina (met wie ik vorige week naar Yosemite was) spontaan aangeboden dat ik haar fiets wel mocht lenen voor twee weken. En Lucy (met wie ik naar Las Vegas ben geweest) wil mij heel graag de omgeving laten zien. En ja, ze heeft een auto. Nu nog wat subtiele hints laten vallen dat Los Angeles ook erg leuk schijnt te zijn, en dat plan moet slagen. Ik kan niet wachten!

Maar nu eerst nog maar even dat presentatietje inkoppen. Kom maar op met die overdosis aan overdreven slimme NASA-wetenschappers!