Kampeertijd

Ze hebben hier in de buurt een prachtig gebied genaamd Big Sur. ("Big Sur" is Spaans voor "Grote Zuiden" en "in de buurt" is Amerikaans voor "op maar 200 kilometer afstand".) En dat moesten we verkennen. Dus gingen we kamperen! Hoe het was? Dat zal ik je vertellen. (Oh, de foto's pasten inmiddels niet meer op deze site, dus ben ik geswitched naar Facebook. Zie http://www.facebook.com/album.php?aid=39360&id=100000448030795&l=08dff4b49e voor een selectie.)

De vrijdagochtend voor vertrek vertelde ik mijn huisbazen dat ik ging kamperen. Ze zeiden dat het zou gaan regenen. Ik had zoiets van, "Ik zit hier nu al anderhalve maand, en jullie hebben vaak genoeg gezegd dat het zou gaan regenen, maar meer dan een miezerbuitje heb ik nog niet gezien. Ik geloof er niets van." Maar toch nam ik voor de zekerheid een voorraad kleding mee waar ik een week mee vooruit zou moeten kunnen.

Vrijdag, direct na de laatste vergadering, sprongen we in de auto en vertrokken we. Kampeerspullen heb ik niet, dus ik had simpelweg het deken en het kussen van mijn bed meegenomen. De anderen hadden nog een plek in de tent over. Na een aardig tochtje, inclusief diner in een prachtig plaatsje genaamd Monterey, kwamen we aan. Het was al zo donker dat we nauwelijks een hand voor ogen konden zien.

We pakten onze spullen uit de auto en gingen op pad naar de kampeerplekken, die zo'n 500 meter verderop lagen. Met zaklampen liepen we het bergpad af, tot we aankwamen bij een prachtig mooie kampeerplek onder een grote boom. De eerste druppels begonnen te vallen, dus de vraag was, zullen we deze plek nemen? "Nee," zei Robby, "er is verderop vast nog wel een betere plek." Een kwartier later hadden we het einde van het kampeerterrein bereikt. Robby was er uit. "Nee, de eerste plek was toch de beste." Ik voelde me alsof ik met een vrouw kleding aan het winkelen was. (Sorry voor alle vrouwelijke lezers.) Weer een kwartier later kwamen we zeiknat bij de boom aan.

De regen viel ondertussen met bakken uit de lucht, zelfs onder de grote boom waar we de tenten aan het opzetten waren. En 5 NASA interns doen er echt belachelijk lang over om een tent op te zetten! De tent was al doorweekt voordat we klaar waren. Toen we bijna klaar waren, liep ik onder de grote boom vandaan. Wat bleek? De regen was al lang gestopt, maar de boom bleef nog door lekken. Ik wilde de troepen niet ontmoedigen, dus ik zei niets en ging verder met het opzetten van de tent in het extreme gedruppel van de boom. Toen dat eindelijk klaar was, had ik het zo koud. Ik trok mijn hele over-sized voorraad kleding aan, mummificeerde mezelf in mijn deken en ging slapen.

De volgende dag was het gelukkig alleen maar aan het miezeren. Lucy kwam aanrennen: "I've found quails! You've got to come see this." Dus wij kropen achter Lucy aan de bosjes in. De quails waren verdwenen. Wat we wel vonden? Een frisbee! Daar zaten we dus de rest van de dag mee over te gooien.

Vervolgens liepen we naar het strand, waar een overdosis aan zeemeeuwen was. Ook was er een rivier die op de zee uit kwam. En in de laatste bocht dumpte de rivier alle dode planten en vissen die er in dreven. Dat stonk! Toen leek het me leuk om bij een stuk rots naar beneden te klimmen, om de zeemeeuwen van dichterbij te bekijken. Maar wat bleek? De enige weg terug was, je raadt het al, door de grote stapel dode rivierzooi, waar je bij elke stap tot je enkels in weg zakte. Niet prettig....

We hadden nog twee uur aan daglicht over. "Laten we een berg beklimmen!" stelde Lucy voor. Prima. Maar zou er genoeg tijd zijn om de top te halen? Uiteindelijk zei Robby, "Let's run for it!" Met een zware tas rennend een berg beklimmen is zwaar! Maar toen we net op tijd boven kwamen, konden we vanaf de top van de berg de zon in de Pacific Ocean zien dalen. Dat was zo mooi.... Vervolgens mochten we in het donker de berg weer afdwalen. Eh....

Toen was het kampvuurtijd! Met traditioneel Amerikaans eten natuurlijk. We hadden genoeg hotdogs, en ook de s'mores mochten niet ontbreken. (Om een s'more te maken, moet je een marshmallow boven het vuur houden tot hij zacht is, en hem dan samen met een stuk chocola op een cracker doen. Amerikanen zijn hier dol op.) En net toen we klaar met eten waren, ging het regenen. Dus kropen wij met z'n zevenen een veel te krappe tent in en gingen de rest van de avond kaartspelletjes spelen. Dat was lekker warm!

Ondertussen brak het noodweer los, inclusief een hoop regen, onweer, bliksem en flinke windhozen, die de andere tent bijna omver bliezen. (Jongens, ik dacht dat ik in Californië was?) Om de tent niet al te vies te maken had ik mijn schoenen buiten uit gedaan en onder het tent-afdakje gezet. Althans, dat dacht ik. In werkelijkheid had ik mijn linker schoen precies neergezet op de plek waar alle regen van het tentdak af viel. Toen ik die avond naar de WC wilde gaan, kwam ik er achter dat mijn schoen tot de rand toe gevuld was met water. "So that was that dripping sound which we heard all the time!" Leuk...

De volgende ochtend pakten we alles in en vertrokken we. Maar zo'n 10 kilometer later reden we over de Bixby Bridge. En die wilden we even bekijken! Dus sloegen we een dirt-road in, zetten de auto neer, en maakten wat foto's. Toen vroeg Robby zich af, "Where does this road lead to?" Aangezien hij een oversized station wagon met vierwielaandrijving had, konden we het mooi uit gaan zoeken! Zo gingen we kriskras door de bergen, over de meest onbegaanbare paden. We gingen met volle snelheid door plassen, waardoor zelfs het raam bovenop de auto vol zat met modder. We gingen hellingen omhoog met zo'n 30 graden steilheid en een hoop losse stenen. We lagen vlak van het lachen toen we in de middle of nowhere een auto vonden met kenteken "HTML ROX". En we zagen enorm mooie uitzichten. Uiteindelijk, bijna een uur later, kwamen we weer op een normale weg uit. "But this looks familiar," vond Ryan. En inderdaad, we waren weer terug bij onze kampeerplek!

Al met al was het een enorm mooi weekend. Ik heb meer regen gezien dan ik dacht dat er in een heel jaar zou vallen hier. Ik heb tal van dieren gezien, inclusief zeemeeuwen die bij elke golf weer opvliegen om na de golf weer op het water te landen, loslopende herten die 's nachts bijna lichtgevende ogen hebben, eekhoorns die al je eten stelen (inclusief volledige appels), vlinders die collectief op je hoofd gaan landen, en tot slot zelfs nog een lynx! En ik heb een overdosis aan extreem mooie foto's erbij. Wat een aantal oncomfortabele nachten in een nat en koud tentje al niet op kunnen leveren....