Nog nooit eerder zo weinig speciaals gedaan

Zondagavond! Tijd om weer een weblog verslag te schrijven. Maar waarover? Eigenlijk heb ik helemaal niets speciaals gedaan de afgelopen week. Tja, dat heb ik nooit eerder gehad hier in de VS tot nu toe.

Dus hoe was mijn week? Op maandag zei mijn stagebegeleider dat ik wat vergelijkingen in een simulatie moest implementeren. Enig probleem: hij moest de vergelijkingen nog afleiden, en dit zou nog één of twee dagen kosten. Dus zei hij tegen mij, "Ga ondertussen nog maar wat oefenen met die en die techniek." Toen kwam ik er achter dat ik nog een opdracht voor een vak (voor de universiteit) had liggen die precies daar over ging. Dat viel mooi te combineren! Dus zo zat ik daar, vrolijk onder werktijd, mijn huiswerk te maken. Ik heb nog nooit eerder zo veel betaald gekregen om te studeren.

Toen kwam dinsdag. Ik stapte de deur uit en realiseerde me, er klopt iets niet. Het regende! Alle 6 keren dat het eerder geregend heeft hier (toen ik er was), was in het weekend. En nu regende het op een werkdag! Best apart. Ik ben nog nooit eerder in de regen naar mijn werk hier gefietst.

De terugweg was ook niet heel prettig. Ik reed over een weg, en voor me doemde een grote plas op. "Er om heen rijden," zou je zeggen, maar achter me kwam opeens een hele rij auto's aan. Even op de fiets een baantje opschuiven ging dus niet. Er bleef maar 1 optie over: recht door de plas. Mijn prachtige oranje fiets heeft alleen geen spatborden. Tja... Laten we maar zeggen, ik ben nog nooit eerder op de fiets van onderaf compleet nat gespoten.

Woensdag kwam Robbie (een collega) langs: "There's happy hour in the canteen. Free pizza! Are you coming?" Wat is dat nou weer voor een vraag? Dus zaten we na werktijd vrolijk met de stagiaires pizza te eten. Het nadeel was wel dat het daarna donker was, en ik dus in het donker naar huis moest rijden. Het regende nog steeds, en inmiddels was het spitsuur (dat ik normaal net voor ben) vol losgebarsten. Ik ben nog nooit eerder in de regen, in het donker, door de piek van het Amerikaanse spitsuur, naar huis gereden. En zolang als ik leef zal ik dat hopelijk ook nooit meer doen. (Of anders leef ik niet veel langer meer.)

Donderdag was Tibaut's afscheidsuitje. (Tibaut is een Franse stagiaire die deze vrijdag weer terug naar Frankrijk is gegaan.) Na werktijd ging ik dus snel naar huis, dropte mijn spullen, duwde wat eten naar binnen, en ging weer terug naar het NASA terrein. Met de vorige dag in mijn achterhoofd, besloot ik maar om de toeristische route te nemen, waar niet zo veel auto's waren. Uiteindelijk hadden we een erg gezellige avond, met wat pizza, wat biljart, wat tafeltennis en een hoop lol. Ik heb alleen nog nooit eerder zo'n emotioneel afscheid gehad met een Fransman.

En toen kwam het weekend. Normaal heel spannend. Alleen voor de meeste andere stagiaires loopt volgende week het contract af. Zij zaten dit weekend dus heel hard aan hun verslag te werken. Ergens met hen heen gaan zat er dus niet in. Dus volgde ik hun voorbeeld maar op, en ging een verslag schrijven voor mijn universiteitsvak. Na een dag extreem hard werken was het verslag af. En het leuke is: dit was mijn laatste vak voor de universiteit! Waarschijnlijk mijn laatste vak ooit! Na mijn stage hoef ik nog alleen maar af te studeren, en dan is mijn Master binnen. Tja, het verslag voor mijn laatste vak ooit inleveren, dat ik heb volgens mij ook nog nooit eerder gedaan. Althans, ik kan het me niet herinneren eerder gedaan te hebben.

Toch hoop ik dat de komende weken wat boeiender zullen zijn. En met de activiteiten die ik gepland heb, denk ik dat dat wel goed gaat komen. Er zitten immers aardig wat dingen bij die ik nog nooit eerder gedaan heb.