Stubbornness Issues

De mensen die me goed kennen, weten wel dat ik regelmatig last heb van stubbornness issues. Juist, extreme koppigheid. Wat houdt dat in? Nou, als iedereen iets op een bepaalde manier doet, dan doe ik het precies op de tegenovergestelde manier. Dat werkt immers toch veel beter.

Om een voorbeeld te noemen: ruim een maand geleden ging de klok een uurtje achteruit. Oftewel, iedereen stond een uur later op en had dus een uur minder daglicht. Wat deed ik? Ik zette de klok een uur vooruit. Het gevolg was dat ik juist een uur extra daglicht had. Dus kon ik elke dag mooi in het daglicht van werk naar huis fietsen, en ik ontweek het spitsuur volledig. Heerlijk!

Afgelopen week kwamen wat stagiaires op het idee om naar de midnight screening te gaan van de nieuwe Tron film: Tron Legacy. De originele film "Tron" was uit 1982. Het is een science-fiction film waarin computerprogramma's elkaar met hun "hard disc" - een schijf in de vorm van een frisbee - proberen af te maken. Hoe gaaf is dat? Tot mijn teleurstelling hadden ze de frisbees in de nieuwe film vervangen met ringvormige schijven. Beetje jammer....

Maar ik vroeg me af, "Wanneer is die film?" Even opzoeken, en ik kwam er achter dat het op vrijdag zou zijn. Gezellig naar de film op vrijdagavond. Leuk! Maar later kwam ik er achter dat ik het verkeerd gezien had. De film was wel op vrijdag, maar van 0:01 tot 2:30. Oftewel, eigenlijk was hij op donderdagavond! De volgende dag zou ik dus weer vroeg op moeten om te werken. En onthoud ook dat 2:30 normale tijd eigenlijk 4:30 mijn tijd is. (Dat krijg je als je voor jezelf een andere tijd aan houdt.) Maar zo koppig als ik ben, ging ik desondanks gewoon mee naar de film. Ik was de volgende dag vreemd genoeg wel wat moe.

Die moeheid bleek niet heel handig te zijn, want we hadden weer een vergadering met de projectgroep. Eerst vroeg Jonathan om wat advies: hij wist niet hoe hij zijn resultaten moest weergeven. Mijn idee: gebruik kleuren! Verdeel je grafiek in blokken en maak de veilige blokken groen, de risicoblokjes oranje en de gevaarlijke blokken rood. Maar mijn mentor was het er niet mee eens. Hij had een eigen mening, en is wat dat betreft een beetje erg koppig. Na een discussie van een half uur, waarin tientallen ideeën langs kwamen, kwam de groep uit op een resultaat: verdeel de grafiek in blokken en zet er een getal bij dat aangeeft hoe veilig het is. Jongens... zoiets zei ik een half uur terug al!

Vervolgens had ik een gesprek met mijn mentor. Hij gaf me weer een opdracht. "Implementeer die en die vergelijkingen in het computerprogramma." Maar hij was een beetje koppig en wilde de vergelijkingen niet uitleggen. "Just implement them." Maar, zo koppig als ik was, was ik van mening dat de vergelijkingen helemaal niet klopten! Om het even simpel uit te leggen: het vliegtuig moet een bepaalde route volgen. Deze route staat van tevoren vast. De vergelijkingen van mijn mentor claimen indirect echter dat de route afhangt van wat het vliegtuig doet. Maar dat kan helemaal niet! Hier ga ik hem morgen dus maar even mee confronteren.

En toen was het weekend. Tijd voor Ultimate Frisbee! Althans, zou het wel door gaan? Het had namelijk de hele week geregend, en als het regent, dan haken Californiërs af. (Tja, ze gaan hier niet altijd zo koppig door als wij Nederlanders doen.) Zo stonden we bijvoorbeeld een maand terug tijdens een simpel miezerbuitje opeens met maar vier man op het veld. Maar sindsdien heb ik een hoop subtiele hints gegeven. "Rain? What rain? This is just a mild fog, called field lubrication!" En blijkbaar heeft het geholpen. Er was 16 man aanwezig! (Oke, 11 man en 5 vrouw, wat een best goede score is, aangezien er normaal zo'n 20 man en 4 vrouw aanwezig is. En nee, ik ga hier niet in op een discussie over de verschillen in koppigheid van mannen en vrouwen.)

Een week van regen was alleen niet heel goed voor het veld. En hier in Californië heb je ook erg koppige sprinklers: als het regent, dan gaan ze nog steeds gewoon aan. (Verder zijn ze hier heel "zuinig" met water hoor.) Het resultaat? Een veld waarbij het modder bij elke stap tot je knieën omhoog spat. Vooral achterin de ene endzone was het erg: dat was gewoon een grote plas met water. "Ah, we'll never reach that part of the field anyway," zei iemand. Maar al bij de derde punt van de wedstrijd gooide iemand de frisbee die kant op, en ik ging er achter aan. Maar zou ik op tijd zijn? Ik rende zo hard als ik kon, maar het zou er om spannen. En toen had ik het door: als ik die frisbee wil vangen, dan moet ik er naar duiken. Maar is dat wel handig met al dat water? Ach, ik ben koppig. Ik wil gewoon die schijf, water of niet! Dus ik zette me af, vloog door de lucht, ving de frisbee vlak voordat hij de grond raakte, en landde met een flinke splash in een gigantische plas met water, om vervolgens nog een metertje of vier door te glijden, een flinke boeggolf achter latend. Ik heb nog nooit zo zacht geland na een duik. En ik heb nog gescoord ook!

Toen kwam ik er achter dat ik, ironisch genoeg, juist net mijn enige witte t-shirt aan had dat ik naar de VS mee had genomen. Na mijn shirt uitgewrongen te hebben, speelde ik koppig verder in een zeiknat t-shirt. (Ja, het is hier nog steeds warm zat daarvoor.) Het was echt een mooie wedstrijd, met heel veel geduik en gerol over het gras (lees: modder). Het spreekt voor zich dat mijn shirt in no-time bijna helemaal zwart was. En ik hoef hopelijk niet uit te leggen dat dat, bij een wedstrijd van "wit" tegen "zwart", een best groot tactisch voordeel gaf. Voor een foto, genomen nadat ik thuis kwam, zie
http://www.facebook.com/photo.php?pid=512181&l=0e6a64238c&id=100000448030795
Trouwens, ik heb het shirt inmiddels gewassen, en hij is bijna helemaal schoon geworden. Dat krijg je als je een kwartier lang koppig wasmiddel er in staat te wrijven. Toch jammer. Ik had wel een souvenir van de wedstrijd willen hebben. Ach, gelukkig hebben we de foto's nog.

Van de reacties vanuit Nederland, hoor ik dat veel mensen nu inmiddels kerstvakantie hebben. Ik kreeg vaak de vraag, "Hoe zit dat bij jou?" Nou, ik moet koppig doorwerken. Ik krijg alleen de vrijdagen voor kerst en nieuwjaar vrij. Of ik het erg vind? Rond deze tijd vertrekt iedereen naar familie, die bij praktisch iedereen hier over hele VS verspreid blijkt te zijn. Het zal de komende twee weken dus heel erg rustig worden, als iedereen weg is. Dan komt het mij wel goed uit dat ik me mooi op mijn werk kan storten.

Maar ik wil jullie wel allemaal hierbij een hele fijne kerst wensen! En als jullie 's avonds lekker rustig van je vakantie zitten te genieten, denk dan aan mij, en hoe ik op dat moment nog lekker koppig aan het doorwerken ben. Ik weet dat ik op dat moment ook zal denken aan hoe jullie lekker vakantie hebben.